De terugkeer van een Retourschip, door Priska Gretler, Robert Parthesius en Ad van der Zee, Den Haag, 1. Hoofdstuk 2. De eerste reis van het schip Batavia naar het Verre Oosten kan beginnen. Als de Batavia van de rede van Texel vertrekt, heeft zij ruim driehonderd opvarenden aan boord die aan het begin staan van een acht maanden durende reis en nog 1. De reis zal hen langs vreemde kusten en over onbekende zee. Ondanks deze verhalen gaan zij op reis. Sommigen zoeken het avontuur en willen de routine van het dagelijks leven aan wal ontvluchten. Anderen zijn de schulden boven het hoofd gegroeid en vinden de ontberingen op een schip draaglijker dan een armoedig bestaan thuis.
Zij allen hopen op een voorspoedige reis en dat het schip Batavia hen veilig naar de eindbestemming, het gelijknamige steunpunt van de Verenigde Oostindische Compagnie op Java, zal brengen. De reis was tot dan toe voorspoedig verlopen. Men had Kaap de Goede Hoop aangedaan, waarna door de schipper en zijn stuurlieden een oostelijke koers werd aangehouden. De gevaarlijke riffen voor de kust van het Zuidlandt, waar iedere schipper voor beducht moest zijn, waren volgens Adriaen Jacobszoon nog ver weg. Het oplichtende schuim in de verte hield hij dan ook voor een weerkaatsing van het maanlicht. Nog voordat hij zou worden afgelost, rukte echter een enorme klap alle opvarenden uit hun slaap. Home and Away is een Australische soap over het leven van de bewoners van een fictief stadje: Summer Bay. De serie wordt gemaakt in Sydney en omgeving en de. Spreken in het openbaar Conny Braam: Braam en Mavivi Manzini (ANC) (1989) Algemene informatie: Volledige naam: Cornelia Hendrika Helena Braam: Geboren: 28 februari 1948, Arnhem: Land. Trio met blote billen in het gras Columns van Martin Geplaatst door Redactiedo, september 22, 2016 09:37:07. Zo, zo, zult u denken, wat is er aan de hand met de Baat? De schipper was ervan overtuigd dat er niets ernstigs aan de hand was en meende dat het schip alleen op een ondiepte was gelopen, vergelijkbaar met de zandbanken in de Nederlandse wateren. Hij gaf daarom opdracht het anker aan de achterkant uit te brengen, in de hoop het schip bij hoogwater weer vlot te kunnen trekken. Maar het werd geen vloed, het tij nam af en het werd duidelijk dat de schipper een grote vergissing had gemaakt: het schip had te lang een oostelijke koers aangehouden en was op de gevreesde . Tot overmaat van ramp stak er ook nog een storm op en begon het: . Tegen dit natuurgeweld was geen schip bestand: enkele uren na de straning brak de achterspiegel van het schip af en kon het water ongehinderd het ruim binnendringen. Geluk bij een ongeluk was dat in de buurt van het wrak verschillende eilanden lagen die bij vloed niet onderstroomden. Met de sloep en een kleinere boot werden de schipbreukelingen aan land gebracht. Francisco Pelsaert was degene die verantwoordelijk was voor het welzijn van bemanning en passagiers van de Batavia. Als opperkoopman was het bovendien zijn voornaamste taak om de materi. Aan boord bevonden zich kostbare goederen zoals de geldkisten en het kistje met de juwelen waarmee de Compagnie de aankopen van haar handelswaar wilde betalen. Aan boord van een Oostindi. Pelsaert was tegen deze taak niet helemaal opgewassen. Gedurende de reis lag hij vaak ziek in zijn kooi, zodat hij veel aan de schipper en zijn andere ondergeschikten moest overlaten. Zo had zich al voordat het schip Kaap de Goede Hoop bereikte een incident voorgedaan. De schipper had namelijk zijn oog op de passagiere Lucretia Jans laten vallen en zich dermate aan de jonge vrouw opgedrongen dat het op het schip niet onopgemerkt was gebleven. Deze Lucretia was echter niet gecharmeerd van de avances van Adriaen Jacobszoon. De schipper liep een blauwtje, hetgeen hij niet zo gemakkelijk kon verkroppen. Hij nam daarna wraak door het scheepsvolk zodanig op te stoken dat een groep matrozen Lucretia uit bed sleurde en met pek insmeerde. Zo werd haar betaald gezet dat zij de schipper had afgewezen. Francisco Pelsaert was hiervan op de hoogte geweest, maar met slechts enkele vermaningen aan het adres van de schipper had hij de zaak afgedaan. Zijn slap optreden wreekte zich uiteindelijk bij de stranding van de Batavia. Toen Pelsaert een groep soldaten en matrozen opdracht gaf de lading en contanten uit het wrak te bergen, weigerden zij dit botweg. Zij zagen hun kans schoon en gingen zich liever te buiten aan de jenever en wijn, dan dat zij hun leven waagden voor de berging van de lading. Het ontbrak Pelsaert aan gezag om deze . De rest van de bemanning, onder wie de onderkoopman Jeronimus Corneliszoon, bevond zich al dan niet dronken nog steeds op het wrak. De overlevenden van de scheepsramp wachtte een onzekere toekomst. Het weinige regenwater dat in zeildoeken kon worden opgevangen, moest onder de vele schipbreukelingen worden verdeeld. Ander drinkwater was er niet op de eilanden. Uit wanhoop dronken diegenen die hun dorst niet konden bedwingen water uit zee. Als gevolg daarvan stierven twintig volwassenen en negen kinderen. Met wat er aan hout en ander materiaal aan land was gespoeld, bouwden de overlevenden zo goed en zo kwaad het ging hutten die hen moesten beschermen tegen zon en regen. Hoofdbestanddeel van hun maaltijden waren voortaan vis en schelpdieren. Lucretia Jans, de vrouw die door de schipper werd belaagd, had de lange zeereis ondernomen om in het huwelijk te treden met Boudewijn van der Mijlen, onderkoopman in Batavia voor de Compagnie. Er waren doorgewinterde matrozen bij maar ook scheepsjongens die voor het eerst naar zee waren gegaan; soldaten die een contingent militairen in Batavia zouden aflossen, hogere officieren en ambachtslieden. Net als de anderen konden zij slechts het vege lijf redden. Van hun schamele bezittingen bleef niets over. Alle passagiers, matrozen of soldaten wilden overleven, maar wisten ook dat hun overlevingskansen gering waren zonder voldoende drinkwater. Behalve wat brak water op omliggende eilanden en een kortstondige ontmoeting op het vaste land met de oorspronkelijke bevolking van Australi. In plaats van terug te keren naar de andere schipbreukelingen op de eilanden besloten de inzittenden van de boten de lange en gewaagde reis naar Java te ondernemen. Zij wisten dat hulp vanuit Batavia de enige redding zou kunnen zijn voor de achtergeblevenen. Er kunnen ook andere motieven meegespeeld hebben bij hun besluit om niet terug te keren. Het was ook niet toevallig dat behalve Pelsaert de hogere officieren, de schipper Adriaen Jacobszoon, de opper- en onderstuurman, de hoogsbootsman en de hoofd- trompetter in de sloep plaatsnamen. Bekommerde de scheepselite zich soms alleen om haar eigen hachje? Francisco Pelsaert deed in elk geval niets om te voorkomen dat de aan hem toevertrouwde bemanning en passagiers aan hun lot werden overgelaten. De inzittenden van de sloep zouden hem, zoals hij later in een rapport zou schrijven, ertoe gedwongen hebben om niet naar de achterblijvers terug te keren. Zij bleven daardoor in het ongewisse achter. Menigeen die de sloep en de boot aan de horizon zag verdwijnen en tevergeefs op de terugkomst wachtte, heeft waarschijnlijk eerder gedacht aan het gezegde . Toch lukte het Francisco Pelsaert en 4. Batavia te bereiken. Voor velen was de redding echter te laat gekomen. Niet het gebrek aan water had hun dood veroorzaakt, als wel de chaos en muiterij op de eilanden. In de tussentijd had de onderkoopman Jeronimus Corneliszoon zich namelijk als leider ontpopt van een muitende bende en met een stel soldaten en bemanningsleden een waar schrikbewind uitgeoefend. Toen Pelsaert de eilanden bereikte, hadden de muiters al 1. Het eiland waar al dit gruwelijks gebeurde, kreeg later de toepasselijke naam . Gewapenderhand overwon Pelsaert en nam de bende gevangen. Hij verhoorde persoonlijk de muiters en getuigen. Door martelingen en confrontaties kwam hij te weten wat zich tijdens zijn afwezigheid had afgespeeld. Zo bleek dat de hoogbootsman en de schipper al tijdens de reis van plan waren geweest te muiten en dat de hoogbootsman . Zij hadden alleen nog naar een goed moment gezocht om toe te slaan. Dit moment had zich niet voorgedaan. Anderen, onder leiding van Jeronimus Cornelisz., hadden tenslotte de plannen van de schipper en hoog- bootsman uitgevoerd toen het schip eenmaal gestrand was. Het was de bedoeling van de muiters geweest een voorbijkomend schip te kapen en als piraten of in dienst van Spanje hun brood te verdienen. De aanvoerder Jeronimus Corneliszoon en zeven van zijn handlangers kregen de strop. Van sommigen hakte de beul voor de voltrekking van het doodvonnis eerst nog de handen af. Anderen werden veroordeeld tot straffen als kielhalen of zweepslagen. Twee muiters werden op de terugtocht naar Batavia op het vaste land van Australi. Lucretia kwam weliswaar in Batavia aan, maar haar aanstaande echtgenoot bleek inmiddels te zijn overleden. Een jaar later trouwde zij alsnog met Jacob Corneliszoon Cuick, sergeant van het VOC- leger in Batavia. Van het predikantengezin keerden echter alleen de predikant zelf en . Francisco Pelsaert heeft ogenschijnlijk zijn plicht gedaan. Duikers die door hem op de Saerdam waren meegebracht, hebben nog tien kisten met contanten, zilveren fruitschalen en twee kanonnen opgevist. Meer dan dat gaf de zee niet prijs. Pelsaert werd later benoemd in een hoge functie in Batavia, maar lang heeft hij niet van zijn promotie kunnen genieten. In 1. 63. 0 overleed hij op 3. Juwelen die hij voor zijn dood nog had laten overkomen om ze te verkopen, werden door de Compagnie geconfisqueerd. De opbrengst van de verkoop vloeide in de kas van zijn werkgever. Tientallen anderen lieten niets achter dat aan hen kon herinneren. Naamloos hebben zij het leven gelaten. De reis van de Batavia en de daarop volgende rampspoed aan de westkust van Australi. Frans Jansz onderbarbier Aris Jansz verse balie Reyndert Hendricxsz, Lucas Gerritsz kok naam onbekend kajuitsdienaren Rogier Decker, Jan Pelgrom de Bye kwartiermeester Harman Nannings bootsman Pauls Barentsz bootsmansmaat naam onbekend smid Gillis Phillipsz slotemaker Rutger Fredericxsz opperkuiper Jan Willemsz Selyns kuiper Jacob Jacopsz tuinman Jan Gerritsz kleermaker Jacop de Vos matrozen Pieter Arentsz, Jan Cornelis, Gerrit Haas, Bessel Jansz, Jeurian Jansz, Obbe Jansz, Cornelis Jansz . Wybrecht Claasz, dienstbode van de fam. Lucretia Jansz, Zwaantie Hendrix, dienstbode van Lucretia Jans. Echtgenote van Pieter Jansz, provoost; haar kind, naam onbekend. Claudine Patoys echtgenote van soldaat Claas Harmansz, en haar kind.
0 Comments
Leave a Reply. |
Details
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
December 2016
Categories |